Thursday, August 28, 2008

+ အိမ္အျပန္လမ္း


ေန၀င္ရီတေရာအလွသည္ မပူမေအးႏွင့္ ေနသာရံုေတာ့ရွိေနသည္။ အိမ္ေရွ႕လမ္းမဆီမွ ကားစက္သံမ်ား ဆူညံေနေသာေၾကာင့္ သူမအိမ္ေရွ႕သို႕ ကဲၾကည့္မိလိုက္ရာ ရွည္လ်ားေသာ စစ္ကားတန္းၾကီးကို ျမင္လိုက္ရသည္။ သူမမ်က္စိအစံုသည္ ကားေပၚသို႕ပါ ဆက္တိုက္ၾကည့္မိလိုက္ေသာ္ ညစ္ပတ္ေပက်ံေနေသာ ယူနီေဖာင္းမ်ားႏွင့္ ဆံပင္ရွည္သူမ်ားေရာ၊ မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္ ရွည္လ်ားမ်ားႏွင့္ စစ္သားမ်ားျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ စစ္သည္မ်ားက စစ္ကားမ်ားအနီးရွိ သစ္ပင္ေအာက္မ်ား၊ ကားမ်ားေအာက္တြင္ အဆင္ေျပသလုိ နားေနၾကသည္။
သူမတို႕ေမာင္ႏွမတစ္စုလည္း ေရဘူးေလးမ်ားႏွင့္အတူ စစ္ကားမ်ားအနီးသို႕ ေလွ်ာက္လာၾကသည္။

ကေလးမ်ားအနားသို႕ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္လာေသာ စစ္သားတစ္ဦးသည္ သူမတို႕ကမ္းေပးေသာ ေရဘူးေလးႏွင့္ စႏိုးတာ၀ါေလးကို လွမ္းယူရင္း မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္မ်ားၾကားမွ အျပံဳးတစ္ပြင့္..
”ေက်းဇူးပါပဲကြာ..ဦးေလးတို႕က အရမ္းညစ္ပတ္ေပက်ံေနေတာ့ အိမ္ေတြမွာ ေရေတာင္းရမွာ အားနာလို႕ တျခားသူေတြ ေတာင္းလာအျပီးကို ေစာင့္ေနတာကြ”
ေရဘူးထဲမွ ေရအခ်ိဳ႕ကို ဟန္းေကာခ်ိဳင့္ေလးထဲ အနည္းငယ္ထည့္ကာ ကားဦးပိုင္းသို႕ထသြားေလသည္။
”ဗိုလ္ၾကီး....ကေလးေတြက ဗိုလ္ၾကီးအတြက္ လာေပးတယ္”
ဗိုလ္ၾကီးဆိုေသာ အစ္ကိုၾကီးသည္ ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာအျပံဳးေလးတစ္ခုျဖင့္ ေသြးမ်ားစြန္းထင္းေနေသာလက္ျဖင့္ ဟန္းေကာခ်ိဳင့္ေလးကို လွမ္းယူလိုက္ျပီး..
”ေက်းဇူးပါပဲ...ငါ့ညီႏွင့္ ညီမရာ”

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x


သူမ၏အေတြးတို႕သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္က အဖိုးတို႕အဖြားတို႕ရွိရာ ေက်းရြာေလးဆီသို႕ သြားလည္စဥ္က အျဖစ္အပ်က္ေလးဆီသုိ႕ ေရာက္ရွိသြားသည္။ ႏွစ္ေတြၾကာလာသည္ႏွင့္ အမွ် လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး စနစ္မ်ားလည္းတိုးတက္လာပါျပီ။ ယခုဆိုလွ်င္ ေရွ႕တန္းျပန္စစ္သည္မ်ားသည္ မိမိတို႕ အိမ္သို႕ျပန္ရာလမ္းသည္ သီခ်င္းတေၾကာ္ေၾကာ္ႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခရီးမေထာက္ပဲ ျပန္လာၾကသည့္ တပ္ဂိတ္၀မွ ျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ရင္း သူမလက္ထဲမွ ေအာင္သေျပပန္းေလးသည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါသည္။

စာအျပည့္အစံုသို႕….

စာေရးသူ၏ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္

 
Image Hosted by ImageShack.us