Sunday, March 15, 2009

+ ဂုဏ္ယူပါသည္ သူငယ္ခ်င္း


ေနရာတကာၾကည့္လိုက္တိုင္း ေတာင္တန္းေတြ ျပီးေတာ့ ျမဴေတြ မိုးေလးကလည္း ေျဖာက္ေတာက္ေျဖာက္ေတာက္ ေလေျပေလးက ညင္းျပျပ ေနမျမင္ရတာလဲ ဒီေန ့ဆို ၃၊၄ ရက္ရွိျပီ။ ဒီအခ်ိန္ ရန္ကုန္တြင္ေတာ့ဘယ္လိုေနမည္မသိ။
သူေရာက္ေနရာ တာ၀န္က်ရာ ကရင္ျပည္နယ္တေနရာ မဲပလီ စခန္းတြင္ ရာသီဥတုအေျခအေနမေကာင္းေတာ့ပါ။ ဒီအခ်ိန္ကေတာ့ ငွက္ဖ်ားစျပီေလ။ အင္မတန္ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာငွက္ဖ်ားပါ။ တပ္မေတာ္သားမ်ားအတြက္ေတာ့ အေမွာင္ထဲက ရန္သူပါပဲ။ ဒီေနရာကိုသူေရာက္ေနတာ (၄)လတင္းတင္းျပည့္ျပီေပါ့။ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ရြာလဲမရွိ။ လူသူလဲမရွိ။ ေဆး၀ါးကလဲ အလြန္ရွားပါးေနခ်ိန္ေပါ့ ...
တစ္ရက္တစ္ရက္ေဆးရံုတက္ လူနာကလဲ ၁၀ ေယာက္ထက္နည္းသည့္ ေန႕ရယ္မရွိ။ အားလံုးက ငွက္ဖ်ားေတြခ်ည္းပဲ။ ဒီၾကားထဲ မိုင္းထိလူနာကလည္း (၁)လအတြင္း အေယာက္ (၂၀)ေလာက္ amputation (ေျခေထာက္ျဖတ္ရတာ) လုပ္ေနရသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလဲ ဂရုမစိုက္ျဖစ္ေတာ့။ လူရုပ္ေပၚေတာ့မည္မထင္။ ရန္ကုန္တြင္ေနေသာ ခ်စ္သူနဲ႕လဲ အဆက္အသြယ္မရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ျပီ။ သူေကာ အစဥ္မွေျပရဲ႕လား။ သူဘာေတြလုပ္ေနမလဲ၊ က်ြန္ေတာ္မသိႏိုင္ေတာ့ပါ။ သတိေကာရပါေသးရဲ႕လားခ်စ္သူ။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲေလ တာ၀န္ကေတာ့ တာ၀န္ပဲေပါ့။

မိုးတြင္း၀င္လာေသာအခါတြင္ ေသာင္းက်န္းသူမ်ားလဲ ေပ်ာက္ကုန္ျပီ။ မိုင္းေထာင္ ဆက္ေၾကးေတာင္း အလုပ္ပဲလုပ္ၾကေတာ့သည္။ သူတို ့လည္း ငွက္ဖ်ားေၾကာက္ၾကသည္ေလ။ မေၾကာက္ႏိုင္တာကေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို႔ပါပဲ။ တစ္ေတာ၀င္ တစ္ေတာထြက္ ႏိုင္ငံေတာ္တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ေနရသည္။ ဟိုေနရာသတင္းရ ဟိုေနရာလိုက္။ ေျပးတမ္းလိုက္တမ္းကစားေနရသည္။ အဲဒီေတာ့ ေျခေထာက္တြင္ မ်က္စိ မပါေသာေၾကာင့္ မွိုစားၾကရသည္။(မိုင္းထိျခင္းကို စကား၀ွက္)။ တိုင္းျပည္အတြက္လည္းအက်ိဳးမရွိ ျပည္သူအတြက္လဲ အက်ိဳးမဲ့ေသာ ေသာင္းက်န္းသူမ်ားရဲ ့လုပ္ရပ္ေတြပါပဲ။

ဒီေန႕ေနလို႕ သိပ္မေကာင္းဘူးဟု သူထင္ေနသည္။ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနသည္။ ရာသီဥတုေၾကာင့္ေလာ။ တေနကုန္ လူနာၾကည့္ ့ေနရလို႕သိပ္သတိမထားမိ။ ညေနပိုင္းၾကမွပိုသိသာလာသည္။ ဒါငွက္ဖ်ားပဲ။ သူ႕လက္ေထာက္ဆရာၾကီးကို ေျပာျပမိသည္။ ဆိုးတိုင္ပင္ေကာင္းတိုင္ပင္ သူပဲရွိသည္။ ဦးေလးတေယာက္လို အစ္ကိုတေယာက္လို သူ႕ကိုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့လို႕လဲ ခင္မင္မိသည္။

"ဆရာၾကည္ေရ က်ြန္ေတာ္ေတာ့ ငွက္၀င္ျပီနဲ ့တူတယ္ဗ်ာ"
"ဟာ ေဒါက္တာ ကာကြယ္ေဆးမေသာက္ထားဘူးလား။"
"က်ြန္ေတာ္ မအားတာနဲ ့မေသာက္ထားမိဘူးဗ်ာ၊ ျပတ္သြားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ။"
"ဘယ္လို ျဖစ္တာတုန္း ေဒါက္တာရယ္ ဒီေဒသအေၾကာင္းလဲသိရဲ ့သားနဲ႕။ ေဒါက္တာ artesunate ထိုးေပးရမလား။ ျပင္ထားလိုက္မယ္ေလ။"
"ေနဦးဗ်ာ artesunate ကိုႏွေျမာတယ္ဗ်ာ။ မေန ့ကတက္လာတဲ့ ရဲေဘာ္ေလးေတြ အတြက္ခ်န္ထားလိုက္ပါဗ်ာ။ ေနာက္လဲ ဒီရာသီ မကုန္မခ်င္းလာေနဦးမွာပဲ။ save လုပ္ထားလိုက္ပါဦး။"
"မဟုတ္တာ ေဒါက္တာ ကလဲ ဒီကိစၥ မေပါ့ပါနဲ႔ဗ်ာ။ သိပ္ေၾကာက္ဖို ့ေကာင္းတယ္။ ေဒါက္တာက ဒီမွာေခါင္းေပါင္းေနာ္ လဲလို႕ မျဖစ္ဘူး။"
"ရပါတယ္ ဆရာၾကည့္ ေစတနာကို နားလည္ပါတယ္။ quinine ပဲေပးဗ်ာ။"
"က်ြန္ေတာ္ immune ေကာင္းပါတယ္။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ subside ျဖစ္သြားမွာပါ။"


ေနာက္ပိုင္းလူနာေတြပိုမ်ားလာသည္။ ေနမေကာင္းလဲ နားလို႕မရ။ ကိုယ္မရွိလို႕မျဖစ္ အားငယ္ေနေသာ မ်က္လံုးေတြကို သနားသည္။ ႏွစ္သိမ့္ေပးခ်င္သည္။ ကိုယ္လို မိေ၀းဖေ၀း အေနဆင္းရဲ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြကို ျပဳစုရဦးမည္။ မနားနဲ႕ မနားနဲ႕ မင္းနားလို႕ မျဖစ္ဘူး။

ကိုယ့္ကို ကိုယ္ သတိေပးေနရသည္။ လူကတေန ့တျခားက်လာသည္။ ေခါင္းကလဲတခ်က္ တခ်က္ကိုက္လာသည္။ ေဘးကေတာ႔ ဆရာၾကည္က အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္။ ေဒါက္တာနားေတာ့နားေတာ့ အခ်ိန္တိုင္းေျပာေနသည္။ ေနာက္ပိုင္းေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေတာ့ အဖ်ားကပိုဆိုးလာေတာ့သည္။ မရေတာ့။ တပ္မေဆးမွဴးအစ္ကိုႏွင့္ ၇၀ ကိုင္ေတာ့(ဆက္သြယ္ေရးစကားေျပာျခင္း)။ ညီေလးေရ ေျမြ ႏွစ္ေကာင္ေခါင္းေပါင္းကိုယ္တိုင္ လင္းႏို႕ျဖစ္ေနျပီေပါ့။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဂရုစိုက္ပါကြာဆိုျပီး အားေပးသြားသည္။ လူေတာ့ လဲေပးရ အရမ္းခက္ေနတယ္ဟုေျပာသြားသည္။

ေနာက္ပိုင္းမရေတာ့ artesunate တင္ရေတာ့သည္။မရေတာ့ လူကအိပ္ယာထဲက မထႏိုင္ေတာ့ျပီ။ ကေယာင္ကတန္းေတြ ျမင္လာသည္။ တပည့္ကို ေသနတ္အပ္ထားရသည္။ ငါေတာင္းလဲမေပးနဲ႕၊ စိတ္ကေယာင္ေျခာက္ျခားျဖစ္ျပီး ေဖါက္လာမွာစိုးရသည္။ အဲဒီအခ်ိန္ ရန္ကုန္ကအေမ့ကို သတိရသည္။ အရမ္းအားငယ္လာသည္။ ျပီးေတာ့ ခ်စ္သူ။ သူေကာ သတိမွရရဲ ့လား။ ငယ္ငယ္တုန္းက ဖ်ားနာေနခ်ိန္ ျပဳစုခဲ့ေသာအေမ။ အခု ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ဘယ္သူမွမရွိ။ ေနာက္ေတာ့ အေမွာင္ အတိက်သြားသည္ကိုသာ သိေတာ့သည္။ ဘာမွမသိေတာ့။ ေနာက္ဘာေတြဆက္ျဖစ္သြားလဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္အေ၀းၾကီးကို လြင့္ထြက္သြားသည္။ အဆံုးအစမဲ့ အေမွာင္ကမာၻၾကီးထဲကို။ ကၽြန္ေတာ္သတိရလာေတာ့ မ်က္ႏွာက်က္ျဖဴျဖဴ ျပီးေတာ့ ပန္ကာၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲ ဘာမွစဥ္းစားလို႕မရေတာ့ပါ။ ေဘးမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေမေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ျပီး ျပံဳးေနတယ္။
သားသတိရျပီလားတဲ့။ မ်က္၀န္းမွာမ်က္ရည္စေတြနဲ႕ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္အေမ့ကိုၾကည့္ျပီး ခ်ံဳးပြဲခ်ငိုလိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က လူၾကီးျဖစ္ေနျပီေလ။ ထိန္းႏိုင္ရမွာေပါ့၊
ျပီးေတာ့ကို ပထမဆံုးေမးမိတဲ့သူက ကိုယ့္ခ်စ္သူေလ
သူဘယ္မွာလဲအေမ
အေမကေတာ့
သားရယ္တဲ့ ဒါသဘာ၀ေတြပါပဲ တဲ႔။ သူက စစ္သားမိန္မ လုပ္ရမွာေၾကာက္တယ္တဲ့ကြယ္။ သူအဲဒီဒဏ္ေတြေၾကာက္တယ္တဲ့ အျမဲတမ္းပူပင္ေသာကေရာက္ေန ရတယ္တဲ့
ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္ပါျပီ။
ရပါတယ္ကို သူ ့ကိုခြင္ ့လြွတ္လိုက္ပါတယ္လို ့ပဲေျပာေပးပါ။
သူၾကားႏိုင္ပါေစလို ့ရယ္ေပါ႔။ ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္ေနရာေရာက္ရာက္ ႏိုင္ငံေတာ္တာ၀န္ကို ဦးလည္မသုန္ထမ္းရြက္ေနတဲ႔ စစ္သားေတြမွာ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြအတြက္ဘယ္မွာအခ်ိန္ရွိႏိုင္ပါ႔မလဲ။ ဘာပဲေျပာေျပာေလ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တဲ့တပ္မေတာ္ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့စစ္သားေတြ အတြက္ေပးဆပ္ရတာကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ပါတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အျမဲတမ္းသားေကာင္းရတနာျဖစ္ေနေအာင္ပဲ ၾကိဳးစားရင္း………………

(စစ္ဆင္ေရးမွျပန္လာျပီး cerebral malaria ႏွင္ ့ေဆးရံုတက္ေနေသာသူငယ္ခ်င္း အျမန္ဆံုး က်န္းမာပါေစဆုေတာင္းလ်က္)

Dr.ဘလိတ္ဒါး

9 comments:

Anonymous said...

ေနာက္လူအတြက္ေဆးေတြခ်န္ထားတဲ့စိတ္ကို ေလးစားပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဆရာ၀န္က်န္းမာမွ က်န္တဲ့သူေတြေဆးကုႏိုင္မယ္။

သစ္တစ္ပင္ေကာင္း ငွက္တစ္ေသာင္းနားတဲ့။ အဲဒိသစ္ပင္ လဲသြားရင္ ဒီငွက္တစ္ေသာင္းဘယ္မွာနားမလဲ။

ၿဖိဳးငယ္ said...

ဂုဏ္ျပဳပါတယ္ဗ်ာ .. ေလးစားပါတယ္ ..
စစ္သားေတြမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တက္ၾကပါေပတယ္.... ခ်စ္သူကို ခြင့္လြတ္နားလည္ေပးႏိုင္စြမ္းလည္း ရွိတက္ၾကပါတယ္..
ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ္က အနားလည္ဆံုး ျဖစ္ေနတာကိုဗ်... အျမန္ဆံုးေနေကာင္းပါေစဗ်ာ

Anonymous said...

လူနာေတြအတြက္ ပိုၾကည့္တတ္တဲ့ ဆရာ၀န္ေလးကို ေလးစားပါတယ္...

GreenGirl said...

သနားသြားတယ္ း(

မသက္ဇင္ said...

ဖတ္သြားပါတယ္---
ရသ အေရးေကာင္းတယ္--

Dream said...

ဖတ္ျပီးရင္ထဲ ေမာသြားတယ္.. ဦးဦးက အေရးအသားေကာင္းေတာ့ ဟတ္ဒ္ထိသြားတယ္... :(

mgnge said...

ေကာင္း ပါ့ ဘရာသာရာ... ။ စစ္သာ းလည္ းႏွလံုးသားနဲ ့
ကုိယ္ခ်င္း စာစိတ္န ဲ ့...။
ခြင့္လႊတ္တတ္တဲ ့စိတ္ရွိ ပါတယ္...။

ေလးစားလ်က္
ညီငယ္

kiki said...

ဪ ..ဇဗၺဴ တလူ ဤလိုသူမ်ိဳးလည္း ဒီေခတ္အခါမွာ ရွိပါေသးရဲ ့ေနာ္ ။ မွတ္သားေလာက္ပါေပတယ္ ။ေလးစားပါတယ္ ။ ေမာင္မင္းၾကီးသား အျမန္ဆံုး က်န္းမာပါေစ ။

Anonymous said...

www.4everarmy.co.cc is very informative. The article is very professionally written. I enjoy reading www.4everarmy.co.cc every day.
payday loans edmonton
loans

စာေရးသူ၏ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္

 
Image Hosted by ImageShack.us