Sunday, May 17, 2009

+ ဘယ္ေသာအခါမွ ေနာင္တမရေသာ ေရြးခ်ယ္မႈ


တပ္မွဴးေရွ႕တြင္ရပ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့ေျခအစံုသည္ ေပ်ာ့ေခြသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ေကာက္ခါငင္ကာျဖင့္ မည္သူမွ်ထင္မထားေသာ ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျပင္ကို လူစားထိုး လုိက္ရမည္။ စစ္သားႏွင့္ စစ္ပြဲမဆန္းေသာ္လည္း ဆန္းေနတာက ကၽြန္ေတာ္။ အပတ္စဥ္တူ သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ တပ္ဆြယ္ေဆးရံုမ်ားတြင္သာ တာ၀န္က်ေနခ်ိန္.. ကၽြန္ေတာ္တစ္ေကာင္ကေတာ့ ခၽြန္ျပီး ေရွ႕တန္းပါသည္။ ပါသည့္ေနရာကလည္း သတင္းေမႊးသည္ ေဘာ္ဂလိ။

မဟာတန္း၀င္ခြင့္စာေမးပြဲသည္လည္း ႏွစ္ကုန္တြင္ရွိေသာေၾကာင့္ သူသူငွာငွာ အပတ္တကုတ္ၾကိဳးစား စာက်က္ေနခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္က….


စစ္သားတို႕မည္သည္ အမိန္႕တာ၀န္ကို လိုက္နာရမည္။ No Excuse.. No Complaint တပ္မွဴးရံုးခန္းက ျပန္ထြက္လာကတည္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ဆီကို ဖုန္းဆက္ျပီး အေၾကာင္းၾကား။ ေဆးရံုမွလည္း ေစာေစာျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။ ျပင္ဆင္စရာရွိသည္မ်ားကို ျပင္ဆင္.. ၀ယ္စရာမ်ားရွိေနျပန္ေတာ့လည္း မဂၤလာဒံုေစ်းကိုေျပး။ ေစ်းကအထြက္ အမိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ၾကည့္မိရင္း သက္ျပင္းခ်မိသည္။ အင္း.. ေနာက္သံုးေလးလကုန္လို႕ အမိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရင္ခြင္ကို နားခိုရမလား။ မီးပြိဳင့္သာျခားေသာ ျငိမ္းေအးကိုေရာက္မလား။
ပစၥည္းပစၥယထုပ္ပိုးျပီးခ်ိန္တြင္ နံရံမွ နာရီကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ အခ်ိန္က ညကိုးနာရီခြဲ။ တဆက္တည္းမွာပင္ အိမ္ေရွ႕လူေခၚေခါင္းေလာင္းက ျမည္လာသည္။ တံခါး၀တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ အခ်စ္ဆံုးငယ္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က သံုးဆယ့္ႏွစ္ကြတ္တာေပၚေအာင္ ျပံဳးျပေနေသာ အျပံဳးႏွစ္စံု။ အေၾကာင္းၾကားထားတာကေတာ့ ညေနပိုင္းက။ သူတို႕လည္း ေဆးခန္းပိတ္ခ်ိန္ျပီးမွသာ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ၾကသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ထိုင္ေနစဥ္ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး စကားမဆိုပဲ ႏႈတ္ဆိတ္ေနၾကသည္။

"မင္းကြာ… အစကတည္းက ငါတို႕တားထားရက္နဲ႕ကြာ။ အခုေတာ့ ငါတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးအေ၀းၾကီးေတြကို ေရာက္ေတာ့မယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ဆံုမယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္သလို။ ဘယ္လိုပံုစံေတြ ျပန္ဆံုစည္းၾကမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မင္းသာ စစ္ေဆးထဲမ၀င္ခဲ့ရင္ အခုေလာက္ဆို ငါတို႕သံုးေယာက္ ဂ်ေမးကားကို သြားဖို႕ ေအးေအးေဆးေဆး ျပင္ဆင္ေနရံုပဲကြာ။ "


သူငယ္ခ်င္းစကားကို ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ျပန္မတံု႕ျပန္ခ်င္။ ကၽြန္ေတာ့္ေရြးခ်ယ္မႈအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ မည္သည့္အခါကမွ ေနာင္တဆိုတာ မရခဲ့ပါ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက စားအတူသြားအတူ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္သည္ အထက္တန္းပညာမ်ားစံုျပီး မိမိတို႕ဘ၀လမ္းေၾကာင္းအတြက္ တကၠသိုလ္မ်ားကို ေရြးခ်ယ္ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ တပ္မေတာ္ေဆးတကၠသိုလ္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါသည္။ က်န္ႏွစ္ေယာက္က အရပ္ဖက္ေဆးတကၠသိုလ္ကို ေရြးခ်ယ္ခ်ိန္တြင္ အျခားေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က တပ္မေတာ္နည္းပညာတကၠသိုလ္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့့ပါသည္။ ေက်ာင္းသားဘ၀၊ ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀မ်ားတြင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား မရွိခဲ့ေသာ္လည္း အမိတကၠသိုလ္ရင္ခြင္မ်ားမွ စြန္႕ခြာခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တပ္မေတာ္သားမ်ားက တိုင္းျပည္တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ရန္ က်ရာေနရာေဒသမ်ားကို သြားေရာက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ၾကရသည္။ လက္ဖက္ရည္၀ိုင္းေလးသည္ တိုက္ဆိတ္ကာ သူငယ္ခ်င္းသံုးဦးသား အေတြးကိုယ္စီျဖင့္ ေမ်ာေနခဲ့ၾကသည္။ ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုကာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ထိုညက ေစာေစာလမ္းခဲြခဲ့သည္။
ေနာက္တေန႕တြင္ တဆရ(၂)မွထြက္ခြာမည့္ကားအနီးသို႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေရာက္လာခ်ိန္တြင္ ရင္ထဲတြင္ ၀မ္းနည္းမႈက ေျပာမျပႏိုင္။ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္က ရန္ကုန္ေျမမွ ခြဲခြာျပီး ေနာက္တစ္လတြင္ ဂ်ေမးကားသို႕ထြက္ခြာၾကေတာ့မည့္ ဆရာ၀န္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္ဆံုၾကမည္နည္း။ ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျပင္ကိုေရာက္ေနေသာ အင္ဂ်င္နီယာစစ္သည္သူငယ္ခ်င္းႏွင့္လည္း အားလံုးျပန္ဆံုႏိုင္ၾကမလား မည္သူမွ မေဟာႏိုင္။ မေျပာႏိုင္။
ပုခံုးေပၚေရာက္လာေသာ လက္တစ္စံုေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးတိုကလြင့္စင္သြားသည္။ လက္တစုံေရာက္လာေသာ အသိႏွင့္အတူ ပုခံုးေပၚတြင္ တပ္ဆင္ထားေသာ ၾကယ္ပြင့္ေလးမ်ား၏ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားဆီသုိ႕ အသိျပန္လည္ေရာက္ရွိသြားသည္။
"သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္စြာ.. မင္းေရြးခ်ယ္ခဲ့မႈက မွားတယ္။ မွန္တယ္လုိ႕မင္းကို ငါတို႕ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ကြာ.. ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ မင္း ဒီအ၀န္းအ၀ိုင္းက ထြက္လာခဲ့ျပီး ငါတို႕ေနာက္လိုက္ခဲ့ပါ။ မင္းအလုပ္ၾကီးက ပင္ပန္းဆင္းရဲျပီး အသက္ကိုပါ အႏၱရာယ္ရွိတယ္။"

ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း၏ေစတနာကို နားလည္ပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ျပံဳးျပရံုေလးျဖင့္သာ …

"သူငယ္ခ်င္း ငါတို႕ေဆးတပ္သားေတြက ပင္ပန္းဆင္းရဲၾကတယ္ဆိုေပမယ့္ ငါတို႕ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါ၀င္ မတိုက္ခိုက္ႏိုင္တဲ့ စစ္ပြဲေတြမွာ ပါ၀င္တိုက္ခိုက္ေနေသာ တပ္မေတာ္သားေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးေနတဲ့သူေတြ။ ငါ့တာ၀န္က အသက္ကို အႏၱရာယ္ရွိခ်င္ရွိမယ္။ ဒါေပမယ့္ကြာ အသက္ကိုေတာင္ စြန္႕လႊတ္ျပီးတိုက္ပြဲ၀င္တဲ့သူေတာင္ရွိတာ ငါတို႕က ဘာလို႕ေနာက္တန္းကေန ရင္တုန္ေနမလည္း။ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ႏွင့္ ခႏၶာကို စြန္႕လႊတ္ျပီး တိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြကို ကုသေပးရတာကို ငါ ဂုဏ္ယူမိတယ္ကြာ။ မင္းတို႕နဲ႕ တေန႕ေတာ့ျပန္ဆံုမွာပါ။"

ယာဥ္တန္းၾကီး တဆရ(၂)ကထြက္သည္အထိ မ်က္စိတဆံုးတြင္ ရပ္ေနေသးေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရင္း…
ငါတို႕ေဆးတပ္မေတာ္သားေတြက က်န္းမာၾကံ႕ခုိင္ တိုက္ႏိုင္ရန္ ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း ငါတို႕အမိေျမအတြက္ တတပ္တအား ပါ၀င္ေနၾကသူေတြဆိုတာ မင္းတို႕ တေန႕နားလည္ေပးႏိုင္ၾကပါေစ…


13 comments:

Anonymous said...

ေကာင္းတယ္ဗ်ာ...အကိုေရးထားတဲ. ဟာေလးေတြက
ခံစားရပါတယ္...

Anonymous said...
This comment has been removed by the author.
ျပင္ဦးလြင္သား said...

လာဖတ္သြားတယ္ အကို ေကာင္းတယ္ဗ်

လြမ္းသုရင္ said...

နားလည္ႏိုင္ပါတယ္ ေမာင္အာရ္မီရယ္ :)

ၿဖိဳးငယ္ said...

ဟိုေန႕တည္းက လာဖတ္ရင္းနဲ႕ ကြန္နက္ရွင္းက်သြားလို႕ ကြန္မန္႕မေရးလိုက္ရဘူး ..
ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ .. အားလံုးရဲ႕ ခံစားခ်က္နဲ႕လည္း ကိုက္ညီတယ္ ...ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ေရြးခ်ယ္မႈအတြက္ ဘယ္တုန္းကမွ ေနာင္တ မရခဲ့သလို ေနာင္လည္း ေနာင္တ ရမွာ မဟုတ္လိမ့္ဘူးဗ်ာ .. ဒီေရြးခ်ယ္မႈနဲ႕ က်ဳပ္တို႕ေရွ႕ဆက္ရေအာင္ဗ်ာ

flowerpoem said...

ကိုယ္ေရြးခ်ယ္တဲ့လမ္းကို အေကာင္းဆံုးေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္တာ ေကာင္းပါတယ္ရွင္.

mgnge said...

စစ္သားပဲဗ်ာ....။စစ္တိုက္ရင္းေသတာ မဆန္းပါဘူး..။
အခုခ်ိန္ ေအးျငိမ္းေနေပမယ့္...ေနာက္တစ္ခ်ိန္ ေသမင္း နဲ ့စစ္ခင္းရမယ္ဆုိလည္း ..မေၾကာက္တမ္းေပ့ါ...။

Ogre said...

လာဖတ္သြားပါတယ္ဗ်ာ ...
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ..

မန္းသူေလး said...

ေကာင္းပါတယ္ စစ္သားပဲ ဒီလိုပဲျဖစ္ရမွာေပါ့
ေလးစားပါတယ္ရွင္

Anonymous said...

ေအး စစ္သားေတာ့မွန္တယ္၊ စစ္တိုက္ရင္းေသတာလည္းမွန္တယ္။ အဂၤါၿဂိဳဟ္ကလာတိုက္တာကို ျပန္ေတာ္လွန္ရင္းနဲ႔ေသရင္ေတာ့ ဂဏ္ျပဳလိုက္မယ္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းတိုက္တာကို တခမ္းတနားဖြဲ႔မေနနဲ႔ေဟ့ေကာင္ လီးပဲ။ သတၱိရွိရင္ လက္ခ်င္းခ်မယ္။ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔အရသာကို မင္းတို႔စစ္သားေတြ ေကာင္းေကာင္းမျမည္းေသးဘူးနဲ႔တူတယ္။

Unknown said...

ေကာင္းတယ္သိပ္ေကာင္းတဲ့ဖန္တီးမွူ႔ဘဲ............အရမ္းကုိေလးစားရပါတယ္..............
လူေတြရဲ႔ပုတ္ခတ္မွ ု႔ေတာ့ရွိတာေပါ့ သူမွစစ္မတိုက္တက္တာ...........လက္ေ၀ွ႔ေလာက္မလြယ္ပါဘူး..ကၽြန္ေတာ္လဲလက္ေ၀ွ႔ထိုးတက္ပါတယ္.......
စစ္တုိက္တာလူလက္နက္နဲ႔ပဲတိုက္ရတာမွမဟုတ္တာ.............စိတ္ဓါတ္ရယ္ခုိင္..........ႏွလုံးရည္ရယ္ပိုင္မွပါဗ်ာ..........
စိတ္ဓါတ္ခုိင္ပါတယ္.......ၾကိဳးစားအကုိ..........
49

Unknown said...

ေနာက္တေခါက္လာဦးမယ္

အလင္းေရာင္ said...

ေကာင္းတယ္ သူငယ္ခ်င္းေရ... လြတ္ထည့္လုိက္တာပဲ အလန္းၾကီးေတြ ေခါင္းစဥ္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႕ ေက်ာခ်မ္းသြားတာပဲ.... တကယ့္ေကာင္းတဲ့ ေရႊးခ်ယ္မႈပါဗ်ာ....သယ္ရင္းေျပာမွ ပုိေလးနက္သြားေတာ့တယ္ကြာ... ေက်းဇူးပဲ....ျပန္ျပီး။

စာေရးသူ၏ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္

 
Image Hosted by ImageShack.us