“တူးပို႔၊ တူးပို႕” ေတးသံမ်ားသည္ ျမန္မာတို႕၏ ရိုးရာအတာသၾကၤန္ပြဲေတာ္၏ သရုပ္ေဖာ္ေတးသြားမ်ား ပင္ျဖစ္သည္။ ေရဒီယိုေလးဆီမွ အတာသၾကၤန္သီခ်င္းမ်ားကို လႊင့္ထုတ္ေနေလျပီ…. ၾသ..မဟာသၾကၤန္ပြဲေတာ္ၾကီးေတာင္ နီးလာျပီကိုး.. ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ရွိေနေသာ ေနရာေလးကေတာ့ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ေရာက္၍ ေရေလာင္းခ်င္လွ်င္ေတာင္ အေလာင္းခံမည့္သူကုိ မနည္းရွာယူရမည့္ေနရာေလး…။
နယ္ေဒသေလးတစ္ခု၏ ရထားလမ္းလံုျခံဳေရးကို တာ၀န္ယူေနရေသာ မေန႕တေန႕ကမွ ေက်ာင္းဆင္းလာေသာ ဗိုလ္ေပါက္စေလး ကၽြန္ေတာ္… သၾကၤန္ဆိုတာကေတာ့ အမ်ားတကာလို ကားမ်ားျဖင့္ ျမိဳ႕တစ္ပတ္ ေရပက္ခံထြက္ၾကသည္ဆိုသည္မွာ ဗီဒီယိုဇာတ္လမ္းထဲတြင္သာ မင္းသား၊ မင္းသမီး၊ ဇာတ္ပို႕မ်ားခံစားျပ၍သာ ခံစားၾကည့္ခဲ့ဘူးသည္။ အမိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာတုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားအတြက္ မ႑ပ္မ်ားေဆာက္လုပ္ေပးပါ ေဖ်ာ္ေျဖမႈမ်ားျဖင့္ မဟာသၾကၤန္ပြဲေတာ္ကို သံုးႏွစ္တုိင္တိုင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရေသးသည္။ အမိေက်ာင္းေတာ္ရင္ခြင္မွ ထြက္ခြာျပီး မိမိ တာ၀န္က်ရာ ေနရာမ်ားသို႕ ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ လူငယ္လူရြယ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ကေပးအပ္ထားေသာ တာ၀န္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ပုခံုးထက္တြင္ ကပ္လ်က္ပါခဲ့ပါျပီ။ သၾကၤန္ဆိုတာလည္း အမိေက်ာင္းေတာ္တံုးက အေပ်ာ္ကိုသာ ျပန္စျမွဳပ္ျပန္ရေတာ့မည့္ အေနအထားသာ ျဖစ္သည္။
ေတးသြားေလးတစ္ခုေၾကာင့္ ေတြးေတာလိုက္ေသာ အေတြးသည္ အမိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဘူးေသာ အတိတ္ကသၾကၤန္ပံုရိပ္မ်ားဆီပါ ေရာက္ရွိသြားကာ အနားသို႕ ဆရာၾကီးေရာက္လာေသာ အခါ အေတြးတို႕သည္ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားေလသည္။
‘ဗိုလ္ၾကီး.. ေၾကးနန္းေရာက္ပါတယ္။ ေနရာအေျပာင္းအလဲရွိပါတယ္။ ပစၥည္းေတြသိမ္းဆည္းျပီး မနက္ျဖန္ညေန ေနာက္ဆံုးထားျပီး တပ္မကို သတင္းပို႕ရပါမယ္။’
ကံၾကမၼာကေကာင္းခ်င္တာလားေတာ့ မသိ။ တပ္ျပန္ရမည္ဆိုရင္ေတာ့ ေရငတ္တုန္းေရတြင္းေတြ႕ ဆိုသလို သၾကၤန္ငတ္တံုး သၾကၤန္တြင္းေလး တပ္ျပန္ရလည္း မဆိုးေခ်။ ထို႕ေနာက္ ပစၥည္းမ်ားသိမ္းဆည္းျပီး ေနာက္ဆံုးရထားတစ္စီးကို ေစာင့္ကာ တပ္ရင္းသို႕ ျပန္ခ်ီတက္လာၾကသည္။ ဆရာၾကီးေတြကေတာင္ ကိုယ့္ထက္ ေျခလွမ္းျမန္ေနသေယာင္ေယာင္။ သားသမီး၊ ဇနီးမယားကို ေတြ႕ခ်င္တဲ့ ေဇာေလးက ကိုယ့္သၾကၤန္ပိုးထပ္ေတာင္ အားေကာင္းပ။ တပ္ရင္းေရာက္ျပီး သတင္းပို႕စရာရွိတာမ်ားကို ပို႕ျပီး အေဆာင္သို႕ျပန္လာခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူပ်ိဳေဆာင္သြားရာလမ္းေလးသည္ အိမ္ေထာင္သည္လိုင္းခန္းမ်ား နားေလးမွ ျဖတ္သြားရသည္။ ရုတ္တရက္ ေက်ာဖက္မွ ေအးကနဲျဖစ္သြား၍ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္ရာ…
“ဟားဟား… ဦးဦးကို ေသနတ္မွန္သြားျပီ။ စိတ္ဆိုးရဘူးေနာ္… ဒါသၾကၤန္ေရ..”
ကေလး ေလးမ်ားသည္ သၾကၤန္မတိုင္ခင္ကပင္ ေရျပြတ္ကို အသံုးခ်ေနၾကေလျပီ။ အင္း ဘာပဲေျပာေျပာ သၾကၤန္ေရဆိုေတာ့လည္း ေအးျမပါသည္။
ေနာက္တစ္ေန႕မနက္တြင္ တန္းစီအျပီး ရင္းမွဴးေခၚ၍ တပ္ရင္း႐ံုးကို လာခဲ့သည္။ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ေတြ႕အျပီး တပ္ရင္းရံုးျပန္အထြက္တြင္ လူက စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္သီခ်င္းလို… “ကၽြန္ေတာ္ေလထဲ ေျမွာက္တက္သြားတာလား” ဆိုသကဲ့သို႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အဟုန္ေၾကာင့္ ေျခေထာက္ေတာင္ ေျမၾကီးျဖင့္ မထိေတာ့သေယာင္ ခံစားလိုက္ရသည္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မဟာသၾကၤန္ပြဲေတာ္ လံုျခံဳေရးတဲ့ဗ်…….. သၾကၤန္ပိုးေလးကၽြန္ေတာ္ တစ္သက္တြင္တစ္ခါေတာင္ မၾကံဳဖူးေသာ မဟာသၾကၤန္ပြဲေတာ္ကို ျမင္ရေတာ့မည္။ အေတြးမ်ားျဖင့္ အေပ်ာ္မ်ားျဖင့္ ပစၥည္းမ်ားထုပ္ပိုးရန္ အေဆာင္ဆီသို႕ အေျပးတပိုင္းျပန္လာခဲ့မိသည္။
ကၽြန္ေတာ္တိုု႕တပ္စုသည္ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းေပၚရွိ တကၠသိုလ္မ်ား ဓမၼာရံုတြင္ စခန္းခ်သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္အစံုသည္ ဒိန္းတလိန္းနတ္၀င္သလို တဒိန္းဒိန္းျဖစ္ ေနသည္။ ညအခ်ိန္တြင္ေတာင္ နာရီစကၠန္႕တံမ်ား ေရြ႕လ်ားးသံသည္ ေႏွးေကြးသလို ခံစားေနရသည္။ မနက္ျဖန္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ရင္ခုန္ရေသာ မဟာသၾကၤန္အၾကိဳေန႕သို႕ေရာက္ပါေတာ့မည္။ တစ္ညလံုး ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္အိပ္မရခဲ့။ မနက္ ငါးနာရီတြင္ equipment အျပည့္အစံုျဖင့္ လံုျခံဳေရးေစာင့္ရမည့္ ေနရာကို ခ်ီတက္ၾကပါသည္။ ေနရာေလးကေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၀င္းအတြင္း ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ အေနာက္နားတြင္ျဖစ္သည္။ အင္းလ်ားလမ္းရွိ မ႑ပ္မ်ားလံုျခံဳေရးျဖစ္သည္။ ကုသိုလ္ကံကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနသည္ဆိုရမည္ သၾကၤန္ပိုးေလးကၽြန္ေတာ္ မ႑ပ္မ်ားေရွ႕တည့္တည့္ေနရာမွာမွ လံုျခံဳေရးတာ၀န္က်သည္တဲ့။ ယခုခ်ိန္တြင္ေတာ့ မ႑ပ္မ်ားအားလံုးသည္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမရွိပဲ ျငိမ္သက္ေနၾကသည္။ ညေနပိုင္းတြင္သာ မ႑ပ္အခ်ိဳ႕ဖြင့္ပြဲမ်ားျပဳလုပ္ၾကသည္။
မဟာသၾကၤန္အက်ေန႕သို႕ေရာက္ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တြင္ ျမင္ေနရေသာ မ႑ပ္သို႕ အရြယ္စံုအေရာင္စံုျဖင့္ လူမ်ားတျဖည္းျဖည္းျဖင့္ ေရာက္ရွိလာကာ လႈပ္ရွားမႈေလးမ်ားျဖင့္ မ႑ပ္သည္ အသက္၀င္လာေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွင့္ ရြယ္တူေလာက္သာရွိေလာက္ေသာ လူငယ္ေလးမ်ားကလည္း ေတးသြားမ်ားျဖင့္ မ႑ပ္ေပၚတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးကာ ကခုန္ေနၾကသည္။ ေရပက္ခံကားမ်ားကလည္း လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ျပည့္က်ပ္ကာ အင္းလ်ားကန္ေရမ်ားကို အန္တုကာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေရပက္ခံေနၾကသည္။
ကံမ်ားက မေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တည့္တည့္မွ မ႑ပ္တြင္ အစ္မ၀မ္းကြဲျဖစ္သူက ရွိေနေလသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ ၀မ္းသာအားရ ခုန္ေပါက္ေျပးဆင္းလာကာ ျခံစည္း႐ိုးနားသို႕ ကပ္လာသည္။
“ဟဲ့… ေမာင္ေမာင္။ နင္ဒီမွာ တာ၀န္က်တယ္ဟုတ္လား။ ငါ့ကိုေတာင္ ဖုန္းမဆက္ဘူး။”
“ငါ အဆင္မေျပလို႕ပါ”
“ဟဲ့..ငါတို႕မ႑ပ္ကိုလိုက္ခဲ့ပါလား။ ငါ့မွာ မ႑ပ္ကဒ္ပိုေသးတယ္။ အက်ၤီကေတာ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီမွာ အပိုပါလာတယ္။ အေပၚအက်ီ ၤလဲလိုက္… နင္ကံေကာင္းတယ္ဟာ သၾကၤန္မွာမွ ရန္ကုန္ကိုတာ၀န္က်တာ”
“ငါမလိုက္ေတာ့ပါဘူး.. အစ္မ။ ငါက တာ၀န္ခ်ိန္ၾကီးမွာ”
“ဟ.. နင့္အထက္အရာရွိ ရွိတာမွ မဟုတ္တာ။ ဘာျဖစ္လည္း ဆရာၾကီးေတြကလည္း နင္ေျပာထားရင္ ျဖစ္တာပဲဟာ။ နင္ကလည္း သိပ္ကို စည္းကမ္းလိုက္နာေနပါလား။ ”
“အစ္မ… ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒီလို မေျပာပါနဲ႕။ စစ္စည္းကမ္းဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕အသက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္တာ၀န္က သၾကၤန္တြင္းမွာ လံုျခံဳေရးေစာင့္ေနရတာပါ။ စစ္တုိက္ပြဲမွာမွ တာ၀န္စည္းကမ္းဆိုတာ ရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ အသက္ကိုေတာင္ ေပးအပ္ျပီးမွ ႏိုင္ငံကို ကာကြယ္မယ္လို႕ သစၥာအဓိဌာန္ျပဳထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြအတြက္ေတာ့ ဒီသၾကၤန္အေပ်ာ္ဆိုတာ မေျပာပေလာက္ပါဘူး။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အစ္မ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို နားလည္ေပးပါ။”
“ေအးေလ… နင့္သေဘာပါ။ နင့္ဘ၀ကလည္း ျမင္သာျမင္ မၾကင္ရတဲ့ဘ၀ၾကီး…..”
အစ္မျဖစ္သူလည္း စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ ျပန္လည္ထြက္သြားေလသည္။
အင္းလ်ားလမ္း၏ တဖက္ျခမ္းသည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားျဖင့္ ကခုန္လႈပ္ရွားေနေသာ္လည္း အျခားတစ္ဖက္ျခမ္းတြင္ သံလြင္ေရာင္၀တ္စံုကို ၀တ္ဆင္္ထားကာ ခေရပြင့္အမည္းေရာင္ေလးကို ပုခံုးထက္တြင္တင္၍ အမိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတြင္ ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရေသာ သၾကၤန္ေန႕ရက္မ်ား၏ အေပ်ာ္ပီတိမ်ားကို ရင္၀ယ္ပိုက္ကာ အင္းလ်ားလမ္းတဖက္ျခမ္းရွိ မ႑ပ္မ်ားေပၚရွိ ထိုေပ်ာ္ရႊင္စြာကခုန္ေနသူမ်ား ေဘးအႏၱာရာယ္ကင္းကင္းရွင္းရွင္ျဖင့္ ေအးခ်မ္းစြာ မဟာသၾကၤန္ပြဲကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆင္ႏႊဲႏိုင္ရန္ လံုျခံဳေရးတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္….။
နယ္ေဒသေလးတစ္ခု၏ ရထားလမ္းလံုျခံဳေရးကို တာ၀န္ယူေနရေသာ မေန႕တေန႕ကမွ ေက်ာင္းဆင္းလာေသာ ဗိုလ္ေပါက္စေလး ကၽြန္ေတာ္… သၾကၤန္ဆိုတာကေတာ့ အမ်ားတကာလို ကားမ်ားျဖင့္ ျမိဳ႕တစ္ပတ္ ေရပက္ခံထြက္ၾကသည္ဆိုသည္မွာ ဗီဒီယိုဇာတ္လမ္းထဲတြင္သာ မင္းသား၊ မင္းသမီး၊ ဇာတ္ပို႕မ်ားခံစားျပ၍သာ ခံစားၾကည့္ခဲ့ဘူးသည္။ အမိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာတုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားအတြက္ မ႑ပ္မ်ားေဆာက္လုပ္ေပးပါ ေဖ်ာ္ေျဖမႈမ်ားျဖင့္ မဟာသၾကၤန္ပြဲေတာ္ကို သံုးႏွစ္တုိင္တိုင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရေသးသည္။ အမိေက်ာင္းေတာ္ရင္ခြင္မွ ထြက္ခြာျပီး မိမိ တာ၀န္က်ရာ ေနရာမ်ားသို႕ ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ လူငယ္လူရြယ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ကေပးအပ္ထားေသာ တာ၀န္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ပုခံုးထက္တြင္ ကပ္လ်က္ပါခဲ့ပါျပီ။ သၾကၤန္ဆိုတာလည္း အမိေက်ာင္းေတာ္တံုးက အေပ်ာ္ကိုသာ ျပန္စျမွဳပ္ျပန္ရေတာ့မည့္ အေနအထားသာ ျဖစ္သည္။
ေတးသြားေလးတစ္ခုေၾကာင့္ ေတြးေတာလိုက္ေသာ အေတြးသည္ အမိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဘူးေသာ အတိတ္ကသၾကၤန္ပံုရိပ္မ်ားဆီပါ ေရာက္ရွိသြားကာ အနားသို႕ ဆရာၾကီးေရာက္လာေသာ အခါ အေတြးတို႕သည္ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားေလသည္။
‘ဗိုလ္ၾကီး.. ေၾကးနန္းေရာက္ပါတယ္။ ေနရာအေျပာင္းအလဲရွိပါတယ္။ ပစၥည္းေတြသိမ္းဆည္းျပီး မနက္ျဖန္ညေန ေနာက္ဆံုးထားျပီး တပ္မကို သတင္းပို႕ရပါမယ္။’
ကံၾကမၼာကေကာင္းခ်င္တာလားေတာ့ မသိ။ တပ္ျပန္ရမည္ဆိုရင္ေတာ့ ေရငတ္တုန္းေရတြင္းေတြ႕ ဆိုသလို သၾကၤန္ငတ္တံုး သၾကၤန္တြင္းေလး တပ္ျပန္ရလည္း မဆိုးေခ်။ ထို႕ေနာက္ ပစၥည္းမ်ားသိမ္းဆည္းျပီး ေနာက္ဆံုးရထားတစ္စီးကို ေစာင့္ကာ တပ္ရင္းသို႕ ျပန္ခ်ီတက္လာၾကသည္။ ဆရာၾကီးေတြကေတာင္ ကိုယ့္ထက္ ေျခလွမ္းျမန္ေနသေယာင္ေယာင္။ သားသမီး၊ ဇနီးမယားကို ေတြ႕ခ်င္တဲ့ ေဇာေလးက ကိုယ့္သၾကၤန္ပိုးထပ္ေတာင္ အားေကာင္းပ။ တပ္ရင္းေရာက္ျပီး သတင္းပို႕စရာရွိတာမ်ားကို ပို႕ျပီး အေဆာင္သို႕ျပန္လာခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူပ်ိဳေဆာင္သြားရာလမ္းေလးသည္ အိမ္ေထာင္သည္လိုင္းခန္းမ်ား နားေလးမွ ျဖတ္သြားရသည္။ ရုတ္တရက္ ေက်ာဖက္မွ ေအးကနဲျဖစ္သြား၍ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္ရာ…
“ဟားဟား… ဦးဦးကို ေသနတ္မွန္သြားျပီ။ စိတ္ဆိုးရဘူးေနာ္… ဒါသၾကၤန္ေရ..”
ကေလး ေလးမ်ားသည္ သၾကၤန္မတိုင္ခင္ကပင္ ေရျပြတ္ကို အသံုးခ်ေနၾကေလျပီ။ အင္း ဘာပဲေျပာေျပာ သၾကၤန္ေရဆိုေတာ့လည္း ေအးျမပါသည္။
ေနာက္တစ္ေန႕မနက္တြင္ တန္းစီအျပီး ရင္းမွဴးေခၚ၍ တပ္ရင္း႐ံုးကို လာခဲ့သည္။ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ေတြ႕အျပီး တပ္ရင္းရံုးျပန္အထြက္တြင္ လူက စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္သီခ်င္းလို… “ကၽြန္ေတာ္ေလထဲ ေျမွာက္တက္သြားတာလား” ဆိုသကဲ့သို႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အဟုန္ေၾကာင့္ ေျခေထာက္ေတာင္ ေျမၾကီးျဖင့္ မထိေတာ့သေယာင္ ခံစားလိုက္ရသည္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မဟာသၾကၤန္ပြဲေတာ္ လံုျခံဳေရးတဲ့ဗ်…….. သၾကၤန္ပိုးေလးကၽြန္ေတာ္ တစ္သက္တြင္တစ္ခါေတာင္ မၾကံဳဖူးေသာ မဟာသၾကၤန္ပြဲေတာ္ကို ျမင္ရေတာ့မည္။ အေတြးမ်ားျဖင့္ အေပ်ာ္မ်ားျဖင့္ ပစၥည္းမ်ားထုပ္ပိုးရန္ အေဆာင္ဆီသို႕ အေျပးတပိုင္းျပန္လာခဲ့မိသည္။
ကၽြန္ေတာ္တိုု႕တပ္စုသည္ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းေပၚရွိ တကၠသိုလ္မ်ား ဓမၼာရံုတြင္ စခန္းခ်သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္အစံုသည္ ဒိန္းတလိန္းနတ္၀င္သလို တဒိန္းဒိန္းျဖစ္ ေနသည္။ ညအခ်ိန္တြင္ေတာင္ နာရီစကၠန္႕တံမ်ား ေရြ႕လ်ားးသံသည္ ေႏွးေကြးသလို ခံစားေနရသည္။ မနက္ျဖန္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ရင္ခုန္ရေသာ မဟာသၾကၤန္အၾကိဳေန႕သို႕ေရာက္ပါေတာ့မည္။ တစ္ညလံုး ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္အိပ္မရခဲ့။ မနက္ ငါးနာရီတြင္ equipment အျပည့္အစံုျဖင့္ လံုျခံဳေရးေစာင့္ရမည့္ ေနရာကို ခ်ီတက္ၾကပါသည္။ ေနရာေလးကေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၀င္းအတြင္း ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ အေနာက္နားတြင္ျဖစ္သည္။ အင္းလ်ားလမ္းရွိ မ႑ပ္မ်ားလံုျခံဳေရးျဖစ္သည္။ ကုသိုလ္ကံကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနသည္ဆိုရမည္ သၾကၤန္ပိုးေလးကၽြန္ေတာ္ မ႑ပ္မ်ားေရွ႕တည့္တည့္ေနရာမွာမွ လံုျခံဳေရးတာ၀န္က်သည္တဲ့။ ယခုခ်ိန္တြင္ေတာ့ မ႑ပ္မ်ားအားလံုးသည္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမရွိပဲ ျငိမ္သက္ေနၾကသည္။ ညေနပိုင္းတြင္သာ မ႑ပ္အခ်ိဳ႕ဖြင့္ပြဲမ်ားျပဳလုပ္ၾကသည္။
မဟာသၾကၤန္အက်ေန႕သို႕ေရာက္ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တြင္ ျမင္ေနရေသာ မ႑ပ္သို႕ အရြယ္စံုအေရာင္စံုျဖင့္ လူမ်ားတျဖည္းျဖည္းျဖင့္ ေရာက္ရွိလာကာ လႈပ္ရွားမႈေလးမ်ားျဖင့္ မ႑ပ္သည္ အသက္၀င္လာေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွင့္ ရြယ္တူေလာက္သာရွိေလာက္ေသာ လူငယ္ေလးမ်ားကလည္း ေတးသြားမ်ားျဖင့္ မ႑ပ္ေပၚတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးကာ ကခုန္ေနၾကသည္။ ေရပက္ခံကားမ်ားကလည္း လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ျပည့္က်ပ္ကာ အင္းလ်ားကန္ေရမ်ားကို အန္တုကာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေရပက္ခံေနၾကသည္။
ကံမ်ားက မေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တည့္တည့္မွ မ႑ပ္တြင္ အစ္မ၀မ္းကြဲျဖစ္သူက ရွိေနေလသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ ၀မ္းသာအားရ ခုန္ေပါက္ေျပးဆင္းလာကာ ျခံစည္း႐ိုးနားသို႕ ကပ္လာသည္။
“ဟဲ့… ေမာင္ေမာင္။ နင္ဒီမွာ တာ၀န္က်တယ္ဟုတ္လား။ ငါ့ကိုေတာင္ ဖုန္းမဆက္ဘူး။”
“ငါ အဆင္မေျပလို႕ပါ”
“ဟဲ့..ငါတို႕မ႑ပ္ကိုလိုက္ခဲ့ပါလား။ ငါ့မွာ မ႑ပ္ကဒ္ပိုေသးတယ္။ အက်ၤီကေတာ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီမွာ အပိုပါလာတယ္။ အေပၚအက်ီ ၤလဲလိုက္… နင္ကံေကာင္းတယ္ဟာ သၾကၤန္မွာမွ ရန္ကုန္ကိုတာ၀န္က်တာ”
“ငါမလိုက္ေတာ့ပါဘူး.. အစ္မ။ ငါက တာ၀န္ခ်ိန္ၾကီးမွာ”
“ဟ.. နင့္အထက္အရာရွိ ရွိတာမွ မဟုတ္တာ။ ဘာျဖစ္လည္း ဆရာၾကီးေတြကလည္း နင္ေျပာထားရင္ ျဖစ္တာပဲဟာ။ နင္ကလည္း သိပ္ကို စည္းကမ္းလိုက္နာေနပါလား။ ”
“အစ္မ… ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒီလို မေျပာပါနဲ႕။ စစ္စည္းကမ္းဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕အသက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္တာ၀န္က သၾကၤန္တြင္းမွာ လံုျခံဳေရးေစာင့္ေနရတာပါ။ စစ္တုိက္ပြဲမွာမွ တာ၀န္စည္းကမ္းဆိုတာ ရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ အသက္ကိုေတာင္ ေပးအပ္ျပီးမွ ႏိုင္ငံကို ကာကြယ္မယ္လို႕ သစၥာအဓိဌာန္ျပဳထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြအတြက္ေတာ့ ဒီသၾကၤန္အေပ်ာ္ဆိုတာ မေျပာပေလာက္ပါဘူး။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အစ္မ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို နားလည္ေပးပါ။”
“ေအးေလ… နင့္သေဘာပါ။ နင့္ဘ၀ကလည္း ျမင္သာျမင္ မၾကင္ရတဲ့ဘ၀ၾကီး…..”
အစ္မျဖစ္သူလည္း စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ ျပန္လည္ထြက္သြားေလသည္။
အင္းလ်ားလမ္း၏ တဖက္ျခမ္းသည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားျဖင့္ ကခုန္လႈပ္ရွားေနေသာ္လည္း အျခားတစ္ဖက္ျခမ္းတြင္ သံလြင္ေရာင္၀တ္စံုကို ၀တ္ဆင္္ထားကာ ခေရပြင့္အမည္းေရာင္ေလးကို ပုခံုးထက္တြင္တင္၍ အမိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတြင္ ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရေသာ သၾကၤန္ေန႕ရက္မ်ား၏ အေပ်ာ္ပီတိမ်ားကို ရင္၀ယ္ပိုက္ကာ အင္းလ်ားလမ္းတဖက္ျခမ္းရွိ မ႑ပ္မ်ားေပၚရွိ ထိုေပ်ာ္ရႊင္စြာကခုန္ေနသူမ်ား ေဘးအႏၱာရာယ္ကင္းကင္းရွင္းရွင္ျဖင့္ ေအးခ်မ္းစြာ မဟာသၾကၤန္ပြဲကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆင္ႏႊဲႏိုင္ရန္ လံုျခံဳေရးတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္….။
Posts
