+ စစ္သည္ေတာ္ေလး... ကၽြန္ေတာ္ၾကားခ်င္တဲ့စကား

စားပြဲေပၚက လက္ကိုင္ဖုန္းေလးကို ေကာက္ယူ၍ နံပါတ္တစ္ခုကို ေကာက္ႏိုပ္လိုက္မိသည္။ တဖက္က ထူးသံသဲ့သဲ့ျပန္ၾကားရခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္အစံု ေအးသြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။

"xxxx ပါ"

တဖက္က ေကာင္မေလးက ရယ္ျပံဳးျပံဳးေလးျဖင့္ပင္ ေလာက၀တ္စကားမ်ားကို ေျပာဆိုေနေလသည္။ သူမရဲ႕ ရယ္သံေလးေတြကို မရပ္ေစခ်င္ဘူး။ ရယ္သံေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ကလြဲရင္ ဘယ္သူမ်ားက သိႏိုင္မွာတုန္း။ သို႕ေသာ္လည္း ေျပာရမည့္စကားကိုေတာ့.....ေျပာရမည့္အခ်ိန္ကိုေရာက္လာခဲ့ျပီ။

"မီးငယ္.... ကိုယ္ ေရွ႕တန္းထြက္ရေတာ့မယ္။ ေဘာ္စဲကို နားကိုပါ။"

ရယ္သံေလးသည္ လံုး၀တိတ္ဆိတ္သြားကာ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းအတြင္း၀ယ္ အပ္က်သံကိုေတာင္ ၾကားရေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။

"ဘယ္ေတာ့သြားရမွာတုန္း...... မေနာက္ရဘူးေနာ္။ မီးငယ္ က အသည္းငယ္တယ္။"
ေၾကာက္ရြံ႕မႈတစ္ခုကို ဖုံးကြယ္ကာ ဟန္ေဆာင္ေမးလိုက္ေသာ ေကာင္မေလး၏တုံ႕ျပန္မႈ။ ေကာင္မေလးရယ္ ဘာလို႕မ်ားအရာရာကို ဟန္ေဆာင္ခ်င္ရတာတုန္း။ မင္းရဲ႕ အျပစ္ကင္းတဲ့ အျပံဳးေလးေတြက ဟန္ေဆာင္မႈေတြကို သေရာ္ေနသလိုပါပဲ။

"ေနာက္လသြားရမွာ မီးငယ္။ ဒီေန႕ အစည္းအေ၀းမွာ သြားဖို႕တာ၀န္ေပးလိုက္ျပီ။ ဟိုမွာတစ္ႏွစ္ေလာက္စခန္းထိုင္ရမယ္။ အဲဒါ......"
ေကာင္မေလးဖက္က သက္ျပင္းေလးခ်သံႏွင့္အတူ.......

"ေရွ႕တန္းမသြားခင္ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေတြ သိတယ္မလား..ကိုၾကီး။ "
"သိပါတယ္..မီးငယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ တိုက္ပြဲမွာ က်သြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ မီးငယ္ဆီက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားေလးေတာ့ ၾကားသြားပါရေစကြာ။"
ေကာင္မေလးဆီက တိတ္ဆိတ္မႈမ်ား ျပန္လည္စတင္သြားေလသည္။ ကၽြန္ေတာ့္၏ ႏွလံုးခုန္သံမ်ားသည္လည္း တိတ္ဆိတ္ေသာ ညအေမွာင္မွာ က်ယ္ေလာင္ေနသလို ခံစားေနရသည္။ သိပ္မၾကာလိုက္ပါ.........

"တီ......... Low Battery....Turn Off Your Phone Now"

ေကာင္မေလးဆီက ျပန္ေျဖလိုက္တာကို ကၽြန္ေတာ္မၾကားႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေကာင္မေလးရယ္ ငါတိုက္ပြဲမွာ က်သြားရင္ေတာင္ ျငိမ္းေအးဇရပ္ကို လာေပးပါကြာ။ မင္းရဲ႕ အသံေလးကို ၾကားခ်င္ေနေသးတယ္။ ကိုယ္တို႕စစ္သားေတြဘ၀မွာ ခ်စ္ေသာသူကို အသက္ေပးခ်စ္မယ္ဆိုတဲ့စကား မဆိုႏိုင္ပါဘူး..ေကာင္မေလးရယ္။ ကိုယ္တို႕အသက္ေတြက ႏိုင္ငံေတာ္ကို ကာကြယ္ဖို႕အတြက္ပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မပိုင္တဲ့ ကိုယ္ဘ၀ထဲကို မင္းေလး ေလွ်ာက္လွမ္းလာမယ္ဆိုတဲ့ အေျဖကို ငါ့ခႏၶာေျမမက်ခင္မွာ ၾကားခ်င္တာပါ.......

[ခံစားခ်က္မ်ားကို ေျပာေပးေသာ စစ္တကၠသိုလ္ဆင္းအစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျပင္တြင္ ေဘးအႏၱရာကင္းပါေစ။]