Sunday, November 9, 2008

+ မိသားစုေတြဆံုခ်ိန္မွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မရွိခဲ့ေသာ္...


ယေန႕ေတာ့ ရာသီဥတုက သာယာေနေသးသည္။ ဥတုရာသီေတာကိုမွီဆိုသည္မွာ ဟုတ္မွန္ေပလိမ့္မည္။ ခ်င္း႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈလႊမ္းခ်ံဳေနေသာ ေဖာင္းျပင္ျမိဳ႕ေလးတြင္ မိန္းကေလးအ႐ြယ္စံုမ်ားက ခ်င္းတပတ္ေလးမ်ားကို ျခံဳကာ ေဆာင္းရာသီဖက္ရွင္ကို ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ မေန႕ကအထိ ေခၽြးေတာက္ေတာက္က်ေအာင္ ေျပးလႊားလုပ္ကိုင္ ေနရေသာ ပင္ပန္းမႈမ်ားသည္ ေလွဆိုက္သို႕ ေမာ္ေတာ္ဆုိက္ကပ္ခ်ိန္တြင္ ႏြမ္းနယ္မႈမ်ား ေပ်ာက္ကင္းသြားသလိုပင္ ခံစားလိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀တြင္ ဤကဲ့သို႕ေသာ ခံစားမႈမ်ိဳးကို မၾကံဳလိုက္ရပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္အလံကို လႊင့္ထူ၍ ေမာ္ေတာ္ေပၚမွ ဆင္းသက္လာက်ေသာ.....
ကၽြန္ေတာ္တို႕တပ္မွ အရာရွိ၊အရာခံ၊ အၾကပ္စစ္သည္မ်ားအားလံုး၏ ျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာမ်ားကို ျမင္ရသည္မွာ ရင္ထဲတြင္ ေအးျမလွသည္။ ျမိဳ႕ခံလူထုကလည္း လက္ခုပ္ၾသဘာမ်ားတီးကာ ၾကိဳဆိုၾကေသာေၾကာင့္ အားတက္ဖြယ္ျမင္ကြင္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ တပ္ရင္းမွဴးကို အေလးျပဳရင္း ေနာက္ဖက္မွ ဆင္းသက္လာေသာ စစ္သည္မ်ားကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ရင္းမွဴးက ေခါင္းကိုသာ တခ်က္ျငိမ့္ျပျပီး ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ား ရပ္နားထားရာသို႕ ဆက္လက္ခ်ီတက္သြားေလသည္။

ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ား တပ္ဂိတ္၀ကို ျမင္ေနရေလာက္သည့္ေနရာအေရာက္တြင္ပဲ ေရွ႕တန္းျပန္စစ္သည္မ်ားကို ၾကိဳဆိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကေသာ အိမ္သူသက္ထားဇနီးမယားမ်ားႏွင့္ သားသမီးမ်ားက အိုးစည္ဗံုးေမာင္းမ်ား တီးခတ္၍ သေျပခက္မ်ားျဖင့္ ၾကိဳဆိုၾကေလသည္။ တပ္တြင္းသို လမ္းေလွ်ာက္၀င္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ၾကည့္ဖူးေသာ ေ၀လည္းေမႊး၊ ေၾကြလည္းေမႊးဇာတ္လမ္းထဲမွာသာ ဇာတ္၀င္ခန္းအျဖစ္ၾကည့္ခဲ့ရေသာ ျမင္ကြင္းသည္ ယခုအခါ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တြင္ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္။ ငိုသူငို၊ ေပ်ာ္သူေပ်ာ္.. သားကဆြဲ သမီးကတြဲႏွင့္ မိသားစုျပန္လည္ဆံုစည္းပံုမ်ားသည္ ေအးျမေသာ ျမင္ကြင္းမ်ားျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း....... လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္မ်ား ဒီလိုအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္၏ သူငယ္ခ်င္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီလိုေနရာတြင္ပင္ ကၽြန္ေတာ့္ကဲ့သို႕ေစာင့္စားေနခဲ့ေပလိမ့္မည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္၏သူငယ္ခ်င္း ဗိုလ္ေအာင္ကိုမင္းထင္ တစ္ေယာက္သည္လည္း တပ္မေတာ္အ႐ိုးေရာဂါကုေဆး႐ံု ကုတင္(၅၀၀)တြင္ ကၽြန္ေတာ့္တုန္းကကဲ့သုိ႕ပင္ ျပတင္းေပါက္ဆီမွ လွန္းျမင္ေနရေသာ က်ိဳကၠလို႕ေစတီေတာ္ၾကီးကို ဖူးေမွ်ာ္ေကာင္း ဖူးေမွ်ာ္ေနေလာက္ျပီ...

ၾသ... ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘ၀ေတြက က်ရာတာ၀န္ကို က်ရာေနရာမွာ ထမ္းေဆာင္ေနက်ေသာ တပ္မေတာ္သားစစ္သည္မ်ားဘ၀ကို စဥ္းစားမိရင္း တပ္ရင္း႐ံုးသို႕ အေျပးတစ္ပိုင္းထြက္လာမိခဲ့သည္။
(တုိက္ပြဲတြင္ အသက္ကို ပဓါနမထားပဲ ႏုိင္ငံေတာ္ကို ကာကြယ္ခဲ့ေသာ စစ္တကၠသိုလ္အပတ္စဥ္(၄၇)ဆင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္သို႕ အမွတ္တရပါ။)
သူငယ္ခ်င္း
ငါတို႕အသက္ေတြ ေျမ၀ယ္မက်သ၍
ငါတို႕ေတြသည္ တုိက္ပြဲ၀င္မည္
ငါ့သက္ခႏၶာ ဆံုးေသာ္ျငားလည္း
ငါထမ္းေဆာင္မည္...
ငါတို႕ေတြသည္...
ေနာင္တစ္ေခတ္၏ ေအာင္စစ္သည္။ ။

2 comments:

GreenGirl said...

ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ကြယ္...

aurora said...

nice blog .... good job ....see my eyes u try the best... never surrender ...

ur bro . 4540 AZY

စာေရးသူ၏ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္

 
Image Hosted by ImageShack.us