+ ေရၾကည္တစ္ေပါက္

ခရီးကမသြားတာၾကာေတာ့ မသြားခ်င္။ သို႕ေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ေလေလး မိသားစုႏွင့္ သြားတာဆုိေတာ့လည္း ပါလာရသည္။ အိမ္သားမ်ား အဆင္သင့္ထြက္ရန္ကို ေစာင့္ရင္းေစာင့္ရင္းျဖင့္ ခရီးစထြက္ခ်ိန္က မိုးေတာင္စင္စင္လင္းေနျပီ။ ကားလမ္းေတြကေတာ့ မိုးရာသီက ႏွိပ္စက္ထားမႈေၾကာင့္ ပ်က္တဲ့ေနရာက ပ်က္ေနသည္။ သို႕ေသာ္လည္း အင္တိုက္အားတိုက္ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ေနၾကေသာေၾကာင့္ ေကာင္းမြန္ေနတာမ်ားေၾကာင့္ ခရီးလမ္းက ေျဖာင့္ျဖဴးေနသည္။

ေနမြန္းတည့္ေက်ာ္လာသည္ႏွင့္အမွ် ဖန္၀ါေနမင္းၾကီးသည္ မာန္ဟုန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ပူေလာင္လာသည္။ ပူေလာင္မႈျဖင့္ ျပင္ပေလကိုရႈသြင္းရန္ ကားျပတင္းမွန္ေလးကို ခ်ကာ ကားလမ္းမတစ္ေၾကာကို လွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္။ ေရွ႕တြင္လမ္းျပင္ေနေသာေၾကာင့္ ကားကအရွိန္ေႏွးလိုက္သည္ ။လမ္းျပင္လုပ္သားမ်ားကလည္း ေနေရာင္ကို အံတုကာ ကတၱရာပူပူေလာင္ေလာင္မ်ားျဖင့္ အလုပ္ရႈတ္ေနၾကေပသည္။ အေတြးတို႕က တစ္စတစ္စႏွင့္ လြန္ခဲ့ေသာ အတိတ္ဆီက ပံုရိပ္မ်ားကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္မိလာသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕စစ္သည္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးတင္မကပဲ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ေရးတြင္မွာပါ တတပ္တအားပါ၀င္ၾကရသည္။ ရထားလမ္းေဖာက္၊ တံတားေဆာက္စသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္လည္း ပါ၀င္ခဲ့ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ တပ္ရင္းတစ္ခုသည္လည္း ထိုလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္မႈကို ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ရေသးသည္။ ထိုစဥ္ကလည္း ဤကဲ့သုိ႕ ေနပူျပင္းျပင္းတြင္ စစ္ယူနီေဖာင္းတဖက္ႏြမ္းကို ၀တ္ကာ ေနအပူကို အံတု၍ ကားလမ္းေဖာက္မႈကို ပါ၀င္ခဲ့ၾကသည္။ ပူေလာင္မႈေၾကာင့္ အာခံတြင္းမ်ားပင္ ေျခာက္ကပ္လာသည္။ ယူလာေသာေရဗူးေလးကလည္း ေရကုန္လို႕ ေျခာက္ေတာင္ေျခာက္ေနျပီ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ျဖတ္သြားေသာ ကုန္ကားၾကီးမ်ားဆီမွ ေရက်န္မ်ားရွိလွ်င္ခ်ခဲ့ဖို႕ေတာင္းေသာက္ရသည့္ အေနအထားပင္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ေန႕ေလးတစ္ေန႕မွာေတာ့ အိမ္စီးကားေလးတစ္စီးသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕လမ္းျပဳျပင္ေနေသာ အနားသို႕ျဖတ္ရင္း ျဖည္းညင္းစြာရပ္၍ ေရသန္႕ဗူးေလးမ်ားကို ကမ္းေပးေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုး ၀မ္းသာၾကရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စစ္သည္မ်ားကို စာနာနားလည္ေပးေသာ ထိုေရဘူးေ၀ေပးေသာ ေကာင္မေလးကိုလည္း ယေန႕ထိတိုင္ ျမင္ေယာင္ကာ ေက်းဇူးတင္ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။

အေတြးမ်ားအဆံုးတြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္အစံုသည္ ေရသန္႕ဘူးမ်ားဆီသို႕ ေရာက္သြားကာ ျပတင္းေပါက္မွတဆင့္ လမ္းလုပ္သားမ်ားဆီသို႕ ကမ္းေပးမိလုိက္သည္။