Sunday, January 25, 2009

+ အေမာင္ဗိုလ္ေလာင္းႏွင့္ စီးပြားေရး Strategy


ကၽြန္ေတာ့္၏သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ၏အေၾကာင္းသည္ ေျပာလို႕မွမကုန္။ ေရးလို႕မွမဆံုးျဖစ္ႏိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းသည္ စီးပြားေရးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို အျမင္က်ယ္သည့္ သူတစ္ဦး။ ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀ကတည္းက စီးပြားေရးလုပ္သည္။ အိမ္ကပို႕လိုက္ေသာ ပိုက္ဆံမ်ားကို ျခစ္ကုတ္စုသည္။ အေတာ္ေလးစုမိေတာ့ ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ထံမွ ၀က္ေပါက္တစ္ေကာင္၀ယ္ကာ ဒိုဗီ မသန္းထံတြင္ ၀က္ေပးေမြးေလသည္။ မိမိကသားေပါက္ကိုေပး၍ လက္ခံေမြးထားသူက ေကၽြးေပးရျခင္းျဖစ္ျပီး ၀က္ျပန္ေရာင္းခ်ိန္တြင္ တစ္ေယာက္တစ္၀က္ခြဲယူျခင္းစနစ္ျဖစ္သည္။ ၀က္ေပါက္ကို စေပးသည့္ေန႕မွစ၍ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူတစ္ေယာက္ တြက္ခ်က္ေရးစီမံကိန္းကို စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါေတာ့သည္။ ထိုေန႕ရက္မ်ားသည္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူအတြက္ ေရႊေရာင္ေန႕ရက္မ်ားျဖစ္ခဲ့သည္။ ၀က္ေရာင္းျပီးလွ်င္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို OutPass ထြက္သည့္ေန႕ ဒကာခံမည္ဆိုတာေတာင္ပါေသး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတာင္ ေရာေယာင္ျပီး ၀က္ၾကီးအစားမ်ားမ်ားစားပါေစ ၾကိတ္ဆုေတာင္းေနေသးသည္။ ၀က္ၾကီးလွေတာ့ ေစ်းရမည္ေပါ့…

တစ္ေန႕ေသာခ်ယ္ရီေတြပြင့္ေသာ ရက္ေလးတစ္ရက္တြင္ ငိုမလိုမ်က္ႏွာျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ အခန္းအတြင္းသို႕၀င္လာသည္။
“ဟိတ္ေကာင္..မင္းဘာျဖစ္လာတာလည္း။”
“…………”
“ဘာ” က်ယ္ေလာင္ေသာ အာေမဋိတ္သံသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းတစ္အုပ္ဆီမွ တျပိဳင္တည္းကို ထြက္ေပၚလာသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္… သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ၏ ၀က္ၾကီးေသသြားသည္တဲ့။ ေသသြားတဲ့၀က္ကို ရတဲ့ေစ်းနဲ႕ေရာင္းလိုက္ရလုိ႕ပိုက္ဆံေတာင္ သိပ္မရလိုက္လို႕ ဒိုဗီ မသန္းက ေကၽြးစရိတ္အျဖစ္ျပန္ယူလိုက္သည္တဲ့။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူမွာ ငိုရခက္ရယ္ရခက္။

သူငယ္ခ်င္းေရ.. မင္းအေၾကာင္းကို ေရးလိုက္တာ စိတ္မဆိုးနဲ႕ကြာ။ မင္းေမြးထားတဲ့ငါးေတြ ေရၾကီးလို႕ပါသြားတယ္ဆိုတာ ၾကားလိုက္ရလို႕ မင္းကို ေမြးျမဴေရးမလုပ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး။

မင္းကိုသတိရလ်က္
ရတခ

9 comments:

GreenGirl said...

ေအာ္...ျဖစ္ရေလ

မီးငယ္ said...

ေအာ္ အရွိန္ကမေသပါလားေနာ္..... :P :P
:))

အလင္းေရာင္ said...

ေပ်ာက္လုိ႕လုိက္ရွာေတာ့မလုိ႕ သူငယ္ခ်င္းရာ ဘယ္ေတြ ေပ်ာက္ေနတာလဲ စားေမးပြဲေရာ ဂြတ္လား။ ျပီးျပီးလား။ ျပီးရင္ေတာ့ ေရးေတာ့ေနာ္။ ဖတ္မယ္။ အခုပုိ႕ကေတာ့ မဖတ္ႏုိင္ေသးဘူး။ ဆီဗုံးမွာ လာေရးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘေလာ့ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ရွိေနတယ္ဗ်။ အဲဒါေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာတာ။ ဒါပဲ မအိပ္ရေသးဘူး။ စားေမးပြဲေတာ့ျပီးသြားျပီး။ နားလုိက္ဦးမယ္ဗ်ာ။ ေနာက္တစ္ေခါက္လာခဲ့မယ္။

ၿဖိဳးငယ္ said...

သနားစရာပါလား

ထိေပ့သွ်င္ said...

အျဖစ္က ဆိုးပ :P

၀ိွဳက္၀ိွဳက္ said...

ေအာ္သနားစရာပါလားေနာ္

အလင္းေရာင္ said...

ေကာင္းပါ့ကြာ။ ဖတ္ရတာ ရယ္စရာေတာင္ျဖစ္ေသးတယ္။ ဟုိတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေတြက ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ အတြက္ေတာ့ ေမ့ရႏုိင္တဲ့အျပင္ အာမီၾကီးက ဒီလုိေဖာ္ၾကဴးျပေနေတာ့ အတုိင္းထက္လြန္ပါပဲ အားလုံးကုိ မွ်ေ၀ခံစားေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Ogre said...

ဆိုးပါ့ ဘဝႏွယ္ :P

မသက္ဇင္ said...

လာဖတ္သြားပါတယ္--
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ--

စာေရးသူ၏ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္

 
Image Hosted by ImageShack.us