+ ကၽြန္ေတာ္ အရာရွိျဖစ္ပါျပီ

မနက္ေနေရာင္ေအာက္တြင္ ေျခအစံုသည္ သခ်ိဳင္းအ၀တြင္ ရပ္မိရင္း... အေတြးေတြကလည္း တစ္ခ်ိန္တံုးက အတိတ္ဆီသို႕ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။ တကၠသိုလ္၀င္တန္းကို ထူးခၽြန္စြာေအာင္ျမင္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဖေဖႏွင့္ ေမေမက တပ္မေတာ္ထဲသို႕၀င္ရန္ အားေပးၾကသည္။ သားၾကီးက အရာရွိ၀တ္စံုေလးနဲ႕ က်က္သေရရွိမွာပဲလို႕ ေမေမက တဖြဖြေျပာေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တပ္မေတာ္ထဲ မ၀င္ခ်င္ပါ။ အမ်ားနည္းတူ ျမကၽြန္းညိဳညိဳတကၠသိုလ္ဟူေသာ ေရာင္စံုပန္းမ်ားဖူးပြင့္ေနေသာ တကၠသိုလ္ကိုသာ တက္ခ်င္ပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း မိသားစုထဲတြင္ အၾကီးဆံုးသားျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္က မိဘစကားကို ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ လိုက္နာမွသာလွ်င္ ညီငယ္၊ ညီမငယ္တို႕က ဆံုးမႏိုင္မည္သာျဖစ္သည္။ ဤသို႕ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ တပ္မေတာ္နည္းပညာတကၠသိုလ္သို႕ေရာက္ရွိလာပါေတာ့သည္။

ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားတို႕၏ဘ၀သည္ ေက်ာင္းစတက္ကာစ သူငယ္တန္းေက်ာင္းသားေလး ေက်ာင္းစတက္သလို မခ်ိဳျမိန္ပါ။ အၾကီးအငယ္အုပ္ခ်ဴပ္ရေသာစနစ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ ျပန္ေျပာခြင့္မရေအာင္ကို အမိန္႕နာခံရသည္။ ေယာက်ာ္းတန္မဲ့ မ်က္ရည္က်သလားေမးလွ်င္..ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္က်ပါသည္။ ခါးသည္းမႈေတြကို ၾကံဳရတိုင္း ေဖေဖႏွင့္ေမေမကို ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ေသာစိတ္ေၾကာင့္သာ စစ္ထဲ၀င္လာတာပဲဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားတင္းရင္းမ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ အိပ္စက္ခဲ့ရေသာ ညေတြသည္ တတိယႏွစ္အေရာက္တြင္ ခန္းေျခာက္စျပဳလာပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ရပါေသာ ေမေမသည္ ကၽြန္ေတာ့္တို႕ကို ေလာကၾကီးထဲတြင္ထားခဲ့ေတာ့သည္။ ေမေမ့စ်ာပနကို အမွီျပန္ခြင့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့ပါသည္။ အထီးက်န္မႈေတြျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ျဖတ္လာႏိုင္ခ်ိန္.... စတုတၳႏွစ္လယ္တြင္ ရန္ကုန္သို႕ကြင္းဆင္းေလ့လာေရးသြားရပါသည္။ ေလ့လာေရးျပီး၍ ေက်ာင္းသို႕ျပန္ေရာက္ေသာ အခါတြင္ ကၽြန္ေတာ္ရူးသြပ္သြား မတတ္ခံစားရပါေတာ့သည္။ ေဖေဖ့ရက္လည္ ဆြမ္းသြတ္ေသာေန႔ကိုသာ ကၽြန္ေတာ္မွီလိုက္ပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာဆက္လုပ္ရေတာ့မလည္း မည္သူ႕ကို ေက်းဇူးဆပ္ဖို႕ စစ္ထဲ၀င္လာတာလည္း ကၽြန္ေတာ္ေမးခြန္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ေဖေဖႏွင့္ေမေမအုတ္ဂူတို႕ကို ကန္ေတာ့ကာ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးသို႕ျပန္လာရပါေတာ့သည္။

ဒီဇင္ဘာႏွင္းမႈန္ေလးေတြၾကားမွာ ေက်ာင္းဆင္းပြဲဟူေသာ ေန႕တစ္ေန႕ထိတိုင္ ကၽြန္ေတာ္ ဤေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတြင္ ဆက္လက္ရွိေနခဲ့ပါသည္။ လစ္လပ္ေနေသာမိဘထိုင္ခံုေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ ေဖေဖႏွင့္ေမေမျပံဳး၍ၾကည့္ေနသည္ဟု ခံစားမိသည္။
"ကိုၾကီး...ဘာေတြရပ္ျပီး စဥ္းစားေနတာတံုး.. ၀င္ရေအာင္ေလ" ညီမေလးက ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ဆြဲရင္းသခ်ိဳင္းထဲသို႕၀င္္လာခဲ့ၾကသည္။ ညီငယ္သံုးေယာက္ႏွင့္ ညီမေလးကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္က်မိသည္။ ေဖေဖႏွင့္ေမေမ သားကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ညီေလးတို႕ ညီမေလးတို႕တင္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး...ႏိုင္ငံေတာ္တစ္ခုလံုးကိုပါ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရေတာ့မွာပါ။

ေဖေဖႏွင့္ေမေမ... သားအခု အရာရွိတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါျပီ။ ေမေမျမင္ခ်င္တဲ့ အရာရွိ၀တ္စံုနဲ႕သား ေမေမတို႕ေရွ႕ကိုေရာက္ေနပါျပီ။
"ေဖေဖႏွင့္ေမေမတို႕ေက်းဇူးကို ဆပ္ဖို႕သားတပ္မေတာ္သားေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေအာင္ ဆက္ၾကိဳးစားပါ့မည္။" ေဖေဖႏွင့္ေမေမ ၾကားႏိုင္ၾကပါေစ။ ။

(အားငယ္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ဒီအေၾကာင္းအရာေလးျဖင့္ အားေပးခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္နည္းပညာတကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္-၈ မွ အစ္ကို႕ကို အထူးပင္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ )