ကၽြန္ေတာ္တို႕စစ္သားဘ၀မွာ တြယ္တာစရာမရွိေအာင္ေနႏိုင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့...
ကိုယ့္အသက္ခႏၶာကို ေပးဆပ္ထားျပီး တိုက္ပြဲ၀င္ေနရေသာ မေသခ်ာမေရရာေသာ ဘ၀ထဲကို ခင္မင္တြယ္တာရေသာသူကို မေခၚရက္ပါ။
ဒါေပမယ့္ ပုထုဇဥ္လူသားကၽြန္ေတာ္လည္းခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္းကို ခံစားတတ္ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မေသခ်ာမေရရာေသာ ဘ၀ထဲကိုခ်စ္သူေကာင္မေလးကို ေခၚခဲ့မိပါသည္။
အိမ္ေထာင္က်ျပီးကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ေျပာင္းေ႐ႊ႕ရေသာ ေဒသမ်ားကို မျငီးမျငဴျဖင့္ လိုက္လံေနထိုင္ေပးေသာ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးေလး....
ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဓါတ္က်ေနေသာ အခါမ်ားတြင္လည္း အားေပးႏိုင္ခဲ့သူ...
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ေျခာက္ေသြ႕ခဲ့ေသာ ေနာက္တန္းျပန္၀င္ရေသာ ရက္မ်ားကို တပ္၀မွ သေျပပန္းေလးမ်ားျဖင့္ သားေလးကိုပိုက္ကာ ၾကိဳဆို၍ ကၽြန္ေတာ့္ေန႕ရက္မ်ားကို အေရာင္ေျပာင္းလဲေပးခဲ့သူ..........
ေတာင္ျပာတန္း စစ္စခန္းဆီသို႕ သြားေနရေသာ ေျခလွ်မ္းတို႕သည္ အိမ္သူသက္ထားေလးဆီသို႕ စိတ္ကေရာက္ေရာက္ေနသည္။ မီးဖြားရက္နီးေနေသာ ဇနီးသည္အနားတြင္ ေနခ်င္ပါေသာ္လည္း တာ၀န္္၀တၱရားအရ ခရီးထြက္ခဲ့ရသည္။ စိတ္ကမေျဖာင့္ သားေလးေမြးတုန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္ မရွိခဲ့ပါ။ ဒီတစ္ၾကိမ္တြင္လည္း ကံကမေကာင္းခ်င္ေတာ့ လံုျခံဳေရးလိုက္ရသည္။ ရက္သတၱပတ္ေလးပတ္ေက်ာ္တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တန္းျပန္ဆင္းခြင့္ ရေသာ္လည္း ေၾကးနန္းေရာက္လာေသာ အေရးေပၚကိစၥေၾကာင့္ ရန္ကုန္ကို ကၽြန္ေတာ္သြားခဲ့ရသည္။ ၀မ္းသာမႈေတြျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ကံတရားကို ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။ သို႕ေသာ္ ဇနီးသည္ေနထိုင္သည့္ျမိဳ႕သို႕ သြားေရာက္ရန္ပင္ အခ်ိန္မရေသာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ ဖုန္းအဆက္အသြယ္အျမဲ ရေနေသာေၾကာင့္ ေတာ္ေသးသည္ ပင္ဆိုရမည္။ ဤသို႕ျဖင့္ပင္ လူ႕ေလာကထဲသို႕ ကၽြန္ေတာ့္သမီးေလးေရာက္ရွိလာပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ ခင္တြယ္စရာသားေလးႏွင့္ သမီးေလးကို က်န္းက်န္းမာမာေလးျဖင့္ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တယ္။ သို႕ေသာ္လည္း ကံတရားက ကၽြန္ေတာ့္ဖက္ရွိမေနေတာ့ပါ.....တစ္ခုေသာ မနက္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ထံ၀င္လာေသာ ဖုန္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲပစ္ေစခဲ့သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳသိခဲ့ပါလွ်င္...
မီးဖြားေပးျပီကတည္းက က်န္းမာေရးမေကာင္းေသာေၾကာင့္ရန္ကုန္ေဆးရံုသို႕တင္ရန္ မနက္ျဖန္ေလယာဥ္ျဖင့္ ပါလာမည့္အေၾကာင္း ညီမျဖစ္သူကဖုန္းဆက္ေျပာခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ တာ၀န္ေတြၾကားကပင္ ဇနီးသည္ကို ၾကိဳရန္ ရန္ကုန္ေလဆိပ္္သို႕ ေရာက္ရိွလာခဲ့ပါသည္... ေလယာဥ္ပ်ံဆင္းသက္လာပါျပီ...
ခန္းမေဆာင္ျပင္သို႕ ထြက္လာေသာ လူမ်ားထဲမွ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္ေလးသည္ ဘီးတပ္ကုလားထိုင္ေလးေပၚတြင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးသာပါလာပါေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္ယူလာေသာကားေလးက ဂ်စ္ကား... တကၠဆီထပ္ငွားရန္လုပ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေလးကို လွမ္းကိုင္လိုက္ေသာ သူမလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက အားမရွိလွ...ကၽြန္ေတာ္ယူလာေသာ ဂ်စ္ကားေလးကို ပင္ေရွ႕ခန္းတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးေလးကို မွီကာလိုက္ပါလာေသာသူမ....
ေဆးရံုသို႕ေရာက္ေရာက္ခ်င္းတြင္ပင္ အေရးေပၚအခန္းတြင္းသို႕ ေရာက္ရွိသြားေသာ သူမ...။ ကၽြန္ေတာ္ သတိျပန္၀င္လာခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ပုခံုးထက္က သူမကိုယ္တိုင္တပ္ဆင္ေပးေလ့ရွိေသာ ၾကယ္ပြင့္ေလးမ်ားေပၚတြင္ သူမ မ်က္ရည္ေတြ.... နာရီေပါင္းမ်ားစြာအၾကာတြင္ ၾကားလိုက္ရေသာ စကားတစ္ခြန္း..
သူမ ဆံုးျပီတဲ့...
[အမွတ္မထင္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရေသာ ေၾကကြဲဖြယ္တစ္ခုပါ။ အစ္မ ေကာင္းရာသုခတိလားပါေစ။]
ကိုယ့္အသက္ခႏၶာကို ေပးဆပ္ထားျပီး တိုက္ပြဲ၀င္ေနရေသာ မေသခ်ာမေရရာေသာ ဘ၀ထဲကို ခင္မင္တြယ္တာရေသာသူကို မေခၚရက္ပါ။
ဒါေပမယ့္ ပုထုဇဥ္လူသားကၽြန္ေတာ္လည္းခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္းကို ခံစားတတ္ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မေသခ်ာမေရရာေသာ ဘ၀ထဲကိုခ်စ္သူေကာင္မေလးကို ေခၚခဲ့မိပါသည္။
အိမ္ေထာင္က်ျပီးကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ေျပာင္းေ႐ႊ႕ရေသာ ေဒသမ်ားကို မျငီးမျငဴျဖင့္ လိုက္လံေနထိုင္ေပးေသာ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးေလး....
ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဓါတ္က်ေနေသာ အခါမ်ားတြင္လည္း အားေပးႏိုင္ခဲ့သူ...
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ေျခာက္ေသြ႕ခဲ့ေသာ ေနာက္တန္းျပန္၀င္ရေသာ ရက္မ်ားကို တပ္၀မွ သေျပပန္းေလးမ်ားျဖင့္ သားေလးကိုပိုက္ကာ ၾကိဳဆို၍ ကၽြန္ေတာ့္ေန႕ရက္မ်ားကို အေရာင္ေျပာင္းလဲေပးခဲ့သူ..........
ေတာင္ျပာတန္း စစ္စခန္းဆီသို႕ သြားေနရေသာ ေျခလွ်မ္းတို႕သည္ အိမ္သူသက္ထားေလးဆီသို႕ စိတ္ကေရာက္ေရာက္ေနသည္။ မီးဖြားရက္နီးေနေသာ ဇနီးသည္အနားတြင္ ေနခ်င္ပါေသာ္လည္း တာ၀န္္၀တၱရားအရ ခရီးထြက္ခဲ့ရသည္။ စိတ္ကမေျဖာင့္ သားေလးေမြးတုန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္ မရွိခဲ့ပါ။ ဒီတစ္ၾကိမ္တြင္လည္း ကံကမေကာင္းခ်င္ေတာ့ လံုျခံဳေရးလိုက္ရသည္။ ရက္သတၱပတ္ေလးပတ္ေက်ာ္တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တန္းျပန္ဆင္းခြင့္ ရေသာ္လည္း ေၾကးနန္းေရာက္လာေသာ အေရးေပၚကိစၥေၾကာင့္ ရန္ကုန္ကို ကၽြန္ေတာ္သြားခဲ့ရသည္။ ၀မ္းသာမႈေတြျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ကံတရားကို ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။ သို႕ေသာ္ ဇနီးသည္ေနထိုင္သည့္ျမိဳ႕သို႕ သြားေရာက္ရန္ပင္ အခ်ိန္မရေသာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ ဖုန္းအဆက္အသြယ္အျမဲ ရေနေသာေၾကာင့္ ေတာ္ေသးသည္ ပင္ဆိုရမည္။ ဤသို႕ျဖင့္ပင္ လူ႕ေလာကထဲသို႕ ကၽြန္ေတာ့္သမီးေလးေရာက္ရွိလာပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ ခင္တြယ္စရာသားေလးႏွင့္ သမီးေလးကို က်န္းက်န္းမာမာေလးျဖင့္ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တယ္။ သို႕ေသာ္လည္း ကံတရားက ကၽြန္ေတာ့္ဖက္ရွိမေနေတာ့ပါ.....တစ္ခုေသာ မနက္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ထံ၀င္လာေသာ ဖုန္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲပစ္ေစခဲ့သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳသိခဲ့ပါလွ်င္...
မီးဖြားေပးျပီကတည္းက က်န္းမာေရးမေကာင္းေသာေၾကာင့္ရန္ကုန္ေဆးရံုသို႕တင္ရန္ မနက္ျဖန္ေလယာဥ္ျဖင့္ ပါလာမည့္အေၾကာင္း ညီမျဖစ္သူကဖုန္းဆက္ေျပာခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ တာ၀န္ေတြၾကားကပင္ ဇနီးသည္ကို ၾကိဳရန္ ရန္ကုန္ေလဆိပ္္သို႕ ေရာက္ရိွလာခဲ့ပါသည္... ေလယာဥ္ပ်ံဆင္းသက္လာပါျပီ...
ခန္းမေဆာင္ျပင္သို႕ ထြက္လာေသာ လူမ်ားထဲမွ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္ေလးသည္ ဘီးတပ္ကုလားထိုင္ေလးေပၚတြင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးသာပါလာပါေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္ယူလာေသာကားေလးက ဂ်စ္ကား... တကၠဆီထပ္ငွားရန္လုပ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေလးကို လွမ္းကိုင္လိုက္ေသာ သူမလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက အားမရွိလွ...ကၽြန္ေတာ္ယူလာေသာ ဂ်စ္ကားေလးကို ပင္ေရွ႕ခန္းတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးေလးကို မွီကာလိုက္ပါလာေသာသူမ....
ေဆးရံုသို႕ေရာက္ေရာက္ခ်င္းတြင္ပင္ အေရးေပၚအခန္းတြင္းသို႕ ေရာက္ရွိသြားေသာ သူမ...။ ကၽြန္ေတာ္ သတိျပန္၀င္လာခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ပုခံုးထက္က သူမကိုယ္တိုင္တပ္ဆင္ေပးေလ့ရွိေသာ ၾကယ္ပြင့္ေလးမ်ားေပၚတြင္ သူမ မ်က္ရည္ေတြ.... နာရီေပါင္းမ်ားစြာအၾကာတြင္ ၾကားလိုက္ရေသာ စကားတစ္ခြန္း..
သူမ ဆံုးျပီတဲ့...
[အမွတ္မထင္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရေသာ ေၾကကြဲဖြယ္တစ္ခုပါ။ အစ္မ ေကာင္းရာသုခတိလားပါေစ။]
Posts
0 comments:
Post a Comment