+ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူေတာင္းေသာဆု

ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ အလင္းေရာင္တန္းတစ္ခုကို ၾကည့္ရင္း လစ္လပ္သြားေသာ ႏွလံုးသားေလးကို ရင္နာနာျဖင့္သာ လက္ခံလိုက္ရေတာ့မယ္။ ေဘး၀ဲယာမွ ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားကေတာ့ တိတ္ဆိတ္စြာပင္ ၀င္ခံနီး ေနမင္းၾကီးကိုသာ ေငးေမာၾကည့္ေနၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဘ၀ေတြက ေန၀င္ခ်ိန္ေရာက္ေနျပီလား.....
တိုက္ပြဲတြင္ ရလိုက္ေသာ ဒါဏ္ရာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ဒီေဆးရံုကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ရက္ေတြလေတြသာ ေျပာင္းလာေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ သူမ ေရာက္မလာခဲ့ပါဘူး။ အက်ည္းတန္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ထဲကို သူမကို မေခၚရက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္းဗ်ာ... ႏွစ္ကိုယ္တူ ထားခဲ့တဲ့သစၥာေတြကို မသိစိတ္က ေတာင့္တေနမိေပါ။ ေန႕ေလးတစ္ေန႕မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္တာ ျဖစ္လာပါတယ္။ သူမေရာက္လာပါျပီ..

ကြ်န္ေတာ့္ကိုျပံဳးျပေနတဲ့ အျပံဴးေလးက ေအးစက္စက္ေလး... သူမေျပာလိုက္တာကေတာ့
"ကိုေလး ကို ကန္ေတာ့ပါရေစ"
ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေအာင္ကို ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူေလးက ထူးဆန္းတာေတြကို လုပ္ေနျပီ။ ၾကမ္းျပင္မွာ ပံု႔ပံု႔ေလးထိုင္ခ်ကာ ကြ်န္ေတာ္ကို ကန္ေတာ့ေနေတာ့သည္။ ကန္ေတာ့ျခင္း အဆံုးမွာ သူမေျပာလိုက္တာေလးက "ျပစ္မွားမိတာမ်ားရွိခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ။ ကိုေလး.. ငယ့္ ကို ေမ့လိုက္ပါေတာ့" တဲ့။

ၾသကာသေလာကသား အေပါင္းတို႕ခင္ဗ်ာ.. ကြ်န္ေတာ္ဘာဆုေပးရမတံုး ???? "လိုအင္ေတာင့္တမႈေတြျပည့္ပါေစ" လို႕ေျပာရမွာလား။
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္သူေကာင္မေလးကေတာ့ အဆန္းထဲကမွ အဆန္းဆံုးကို လုပ္ျပသြားပါျပီ။
သူေက်ာခိုင္းသြားျပီ.. ေနမင္းၾကီးကလည္း ၀င္သြားပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ေသာေျမအတြက္ ကာကြယ္ေပးရင္း ကြ်န္ေတာ္ခႏၶာတင္မက၊ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ေသာေကာင္မေလးပါ စြန္႕လႊတ္လိုက္ရျပီ။ ကြ်န္ေတာ္လို "ေတာင္းတဲ့ဆုေတြျပည့္ပါေစ" အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕ မၾကံဳၾကပါေစနဲ႔.... ညီတို႕၊ အစ္ကိုတို႔
[ခံစားခ်က္ကို ေရးသားခြင့္ျပဳေသာ စစ္တကၠသိုလ္အပတ္စဥ္(၄၆)မွ အစ္ကို႕ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။]